مالیات، منبعی پایدار برای تامین هزینه های نظام بهداشت و درمان

23 مهر 1398
Tuesday, October 15, 2019

15 صفر 1441

مودیان بدانند

ستاد خبری دفتر مرکزی حراست

سامانه رسیدگی به شکایات (موضوع‏ ماده 25 قانون ارتقای سلامت اداری و مبارزه با فساد)

مزایده و مناقصه

عملکرد اعتبارات سازمان در سال 1397

عملکرد درآمدی سازمان

فرم های مطالبات دولتی (موضوع ماده 48 قانون محاسبات عمومی کشور)

اطلاعیه ها

فراخوان صاحبان محترم حرف و مشاغل مشمول نصب، راه اندازی و استفاده از سامانه صندوق فروش

اطلاعیه قابل توجه تولیدکنندگان و واردکنندگان کالاهای دارای پسماند مخرب محیط زیست

اصلاحیه آیین نامه اجرایی تبصره 2 ماده 169 قانون مالیات های مستقیم

آیین نامه تبصره 3 ماده 169 قانون مالیاتهای مستقیم

آیین‏ نامه تبصره 5 ماده 169مکرر قانون مالیاتهای مستقیم

اطلاعیه قابل توجه صاحبان کسب و کارهای مجازی

اطلاعیه الزام استفاده از فرم صورتحساب فروش ویژه مسافران تبعه کشورهای خارجی

اطلاعیه قابل توجه خریداران و فروشندگان انواع ارز

اطلاعیه قابل توجه اشخاص حقوقی (تبصره 4 ماده 186 ق . م . م )

فرم نظرسنجی از ارباب رجوع - موضوع ماده 8 طرح تکریم مردم

مالیات، منبعی پایدار برای تامین هزینه های نظام بهداشت و درمان

در همه جهان بخش قابل توجهی از درآمد دولت ها صرف تامین خدمات بهداشتی و سلامتی می شود. اهمیت این مسئله به حدی است که وضعیت نظام بهداشت و سلامت در همه کشورهای دنیا یکی از مهمترین شاخص ها برای قضاوت درباره میزان توسعه یافتگی جوامع مختلف است. از این روست که دولت‏ها سهم قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی خود را صرف امور بهداشت و درمان اعضای جامعه می‏کنند. جدیدترین گزارش بانک جهانی نشان می‏دهد کشورهای جهان بین 1.5 درصد تا 17.1 درصد از کل تولید ناخالص داخلی خود را به این حوزه اختصاص داده‏اند. این نسبت مثلا در مورد آمریکا 17.1، در مورد سوئد 11.9 درصد، در مورد فرانسه 11.5 درصد و در مورد آلمان نیز 9.4 درصد است.
نکته مهم در این میان است که همه کشورها تلاش می کنند با تخصیص منابع درآمدی پایدار و مشخص به بخش بهداشت و سلامت، این حوزه را از گزند بی ثباتی های احتمالی در بخش های بودجه ای و مالی مصون نگه دارند. تجربه نشان داده است تخصیص بخشی از درآمدهای مالیاتی بهترین شیوه برای تامین منابع درآمدی پایدار مورد نیاز بخش بهداشت و درمان است.
مالیات علاوه بر اینکه منبعی پایدار و بادوام برای تامین هزینه خدمات عمومی است، مزایای زیادی نیز برای توسعه خدمات درمانی و بهداشتی به همراه دارد; از جمله اینکه استوار کردن نظام بهداشت و درمان بر اساس درآمدهای مالیاتی می‏تواند تضمین‏کننده دسترسی برابر و عادلانه همه اقشار جامعه به خدمات این بخش باشد. چرا که در این روش انتظار بر این است که ثروتمندان مالیات بیشتری بپردازند و سهم بیشتری از هزینه‏های سلامت و درمان را متقبل شوند و در مقابل همه افراد جامعه دسترسی برابری به خدمات ارائه‏شده از این طریق داشته باشند. همچنین از مالیات می توان به عنوان اهرم فشاری برای کنترل فعالیت ها و کالاهای آسیب رسان و یا مشوقی برای ارتقای سطح بهداشت و سلامت بهره گرفت.
در ایران نیز که مسئولین و متولیان امر می‏کوشند زمینه دسترسی عادلانه همه اعضای جامعه به خدمات بهداشتی و درمانی را فراهم کنند و از بار این هزینه‏ها بر دوش مردم بکاهند، به مالیات به عنوان راهکاری اثربخش نگریسته شده است. بر اساس آنچه در برنامه پنجم توسعه پیش‏بینی شده است قرار است مردم در نهایت حداکثر 30 درصد از کل هزینه‏های سلامت و درمان خود را متقبل شوند. تردیدی نیست که درآمدهای مالیاتی نقش مهمی در تحقق این اهداف مهم ایفا خواهد کرد. هم‏اکنون بر اساس تصویب نمایندگان مجلس شورای اسلامی یک واحد درصد از مالیات بر ارزش افزوده صرف تامین هزینه‏ های بهداشت و سلامت جامعه می شود که مردم مدتی است پیامدهای اثربخش و سودمند اجرای این قانون را به چشم می بینند. علاوه بر تخصیص بخشی از مالیات بر ارزش افزوده به بخش بهداشت و درمان، تحقق سایر درآمدهای مالیاتی نیز در نهایت به دولت کمک می کند در مسیر تحقق اهداف خود برای توسعه خدمات درمانی و ایجاد دسترسی عادلانه همه اقشار جامعه به این خدمات گام های استوارتری بردارد.
موضوع دیگری که در این زمینه مورد توجه قرار گرفته است این است که می توان از مالیات به عنوان ابزاری برای کنترل کالاها و رفتارهای آسیب رسان استفاده کرد. کالاهای آسیب رسانی از قبیل آلاینده های محیط زیست، سیگار و نوشابه که افزایش استفاده از آنها به معنای افزایش هزینه های سلامت و درمان است، مشمول مالیات‏های ویژه‏ای قرار گرفته است و درآمد حاصل از این مالیات ها نیز به وزارتخانه‏های بهداشت و درمان، ورزش و جوانان و علوم و تحقیقات و فناوری اختصاص می‏یابد.
تلاش قانونگذاران و مسئولین امر در این حوزه و اهتمام مودیان به پرداخت مالیات ترسیم گر چشم‏اندازی است که در آن هزینه های بهداشت و درمان بر دوش مردم سنگینی نخواهد کرد و همه اقشار جامعه به خدمات بهداشتی و درمانی دسترسی برابر خواهند داشت.
شاید بتوان مجموعه تلاش ها و سیاست های دولتمردان و قانونگذاران در جمهوری اسلامی ایران در جهت توجه به منابع درآمدی مورد نیاز بخش بهداشت و سلامت را بتوان در آمارهای بانک جهانی مشاهده کرد. بر اساس برآوردهای بانک جهانی، ایران در سال 2014 حدود 6.9 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف تامین هزینه های بخش بهداشت و سلامت کرده است. این در حالی است که این رقم در سال 1995 فقط 3.7 درصد بوده است.

تاریخ خبر: 1395/12/28
کلمات کلیدی: مالیات نظام بهداشت و درمان بانک جهانی